De Über-liberale samenleving:Hyper van de hypes door Roland Danckaert op Het Vrije Volk, 2 september 2006.

Hypes zijn in de mode. Deze trend vaart wel bij het aangeboren kuddegedrag der mens. Hypernerveus word ik ervan!

Breng een dansprogramma met BN-ers op televisie en heel Nederland walst door de ballrooms. De danscursussen zijn niet aan te slepen. De vraag is groter dan het aanbod. Heeft de moderne mens dan helemaal geen eigen denkvermogen en geen eigen wil meer? Het lijkt erop van niet. Alles moet worden voorgekauwd en men voelt zich blijkbaar alleen nog veilig op de platgetreden paden der meute. Wat Fred Astaire niet is gelukt, daar is John de Wolf in een paar afleveringen wél in geslaagd: de hele wereld danst (naar de pijpen van de dansers). Nu de sterren op het ijs dansen, zal de massa wel massaal de schaatsen onderbinden in de disco en in de ijshallen…

Tuinkabouter Rob Verlinden is er verantwoordelijk voor dat heel Nederland al jarenlang op zaterdag en zondag in de tuin zwoegt. Er wordt geen genoegen meer genomen met een ordentelijk grasveldje voor het huis, nee, er moet een ingenieus tuinontwerp aan ten grondslag liggen. Dankzij de groene televisiepraatjes van Verlinden zijn de tuincentra als viooltjes uit de grond gerezen en heeft het hele land groene vingers. Vroeger hielden bloemen van mensen, maar nu houden mensen echt van bloemen. Ofschoon, ik zie maar heel weinig mensen echt genieten van hun tuintje.

Het is eerder een schoonheidsrace: wie heeft de mooiste tuin. En dan constateren dat het gras aan de overkant niet alleen groener is, maar ook veel duurzamer. Afmattend hoor, al die grasmatten leggen keer op keer… Plotseling hebben veel tuinmannen zich trouwens bekeerd tot de herenliefde, net als hun grote voorbeeld RV. We doen wat de ander doet, want anders vallen we uit de toon en weten we ons geen raad met onze vrije wil…

Joop van Ellende besmette ons land met het musicalvirus en daar zijn we nog steeds niet van genezen. Alle onderwerpen en alle legendes zijn al eens de leidraad geweest van het muzikaal toneelspel. Straks komt er geheid een musical over Joop zèlf! Het zal wel aan mij liggen, maar al deze hypes zijn totaal niet aan mij besteed. Ik ben geloof ik een alleenstaande Nederlander als het gaat om musicals. Ik heb er ééntje gezien ('Hair' en ik kreeg er inderdaad haaruitval van) en sindsdien weet ik dat ik op de vrijdagavond liever een potje mikado speel met de kinderen. Alleen sta ik daarin, want om mij heen vliegt iedereen naar De Musical. Mensen schijnen thuis tegenwoordig tegen elkaar te zingen in plaats van te praten: het musicalvirus maakt van alle mannen een replica van Ben Cramer en van alle huisdames een kloon van Mariska van Kolck.

Slordig zou het zijn van mij als ik de reiki zou vergeten. Wie nog niet op een reiki-cursus is geweest of geen reikibehandeling heeft ondergaan, hoort er echt niet bij. Het rijk der reikimasters is onbegrensd. Wie een beetje zweverig is aangelegd en geen bron van inkomsten heeft, laat zichzelf inwijden tot reikimaster. Hup, een bordje naast de deur is zo in elkaar geflanst en je mag patiënten gaan genezen met je Japanse energie. Geef mij maar een bordje sushi, daar knap ik veel meer van op. Daarna een portie Japanse sm-porno met stokjes en Rolandje kan weer de hele wereld aan.

Wijn, lieve mensen. Wat een cultus hangt daar ineens omheen! Wijn, de godendrank die we jarenlang hebben ondergewaardeerd. Plotseling praat en doet iedereen over wijn alsof het de kutsap is van de Engel des Levens. Jezus, ik word er niet goed van hoe decadent zelfs de bouwvakker tegenwoordig doet over de wijn die hij heeft geproefd. Het is net alsof Nederland zonder een dagelijks flesje wijn weinig meer in de melk te brokkelen heeft. Waar die wijntik vandaan komt, Joost mag het weten, maar het is een feit dat we nog nooit zo creatief zijn geweest met kurk…

Verre reizen maken, dat 'moeten' we ook al een tijdje. Heb je in Zuid-Afrika nog geen wijncursus gevolgd, dan word je bijkans ons land uitgezet. En elkaar maar overtroeven: vertel je dat je in Canada een wilde beer hebt gezien, gaat een andere pseudo-Boudewijn Büch eroverheen door te melden in Ecuador te zijn opgevreten en naderhand te zijn uitgekotst door een orka. Ook de vakantiebestemmingen zijn onderhevig aan hypes. Lieten de Nederlandse tienermeisjes zich decennia lang aflikken door geile Spaanse beren, tegenwoordig stroomt de studio van 'All you need is love' vol met Turkse jongens die hun Nederlandse vriendin komen opzoeken, om vervolgens door te vliegen naar Zweden, Duitsland, Italië, België, Noorwegen en Engeland om ook daar hun vriendinnetje bij de landelijke Robert ten Brink in de armen te sluiten.

We doen en praten elkaar na alsof we volwaardige imitators zijn. Het wordt ons allemaal kant en klaar door de media voorgeschoteld en we vreten het met z'n allen van één groot bord op. Waar is de individuele authenticiteit gebleven? Ik zal wel teveel Einzelgänger zijn om dit gedrag te kunnen begrijpen. Een papegaai, dàt is misschien iets voor mij: eindelijk eens een levend wezen dat mij na gaat praten en na gaat doen!

Bron: Het Vrije Volk